مقالهای که توسط "کیم" و "لی" در سال ۲۰۲۱ در مجله Automation in Construction منتشر شده، به بررسی عمیق فرآیند تحول دیجیتال (Digital Transformation) در حوزه مدیریت پروژههای ساختمانی و صنعتی میپردازد. نویسندگان با تحلیل تجربیات پروژههای بزرگ زیرساختی و عمرانی، نشان میدهند که ورود فناوریهای دیجیتال به مدیریت پروژه، نهتنها یک ابزار کمککننده بلکه یک الزام برای بقا و رقابت در فضای پیچیده، پرهزینه و زمانمحور پروژههای امروزی است.
در ابتدای مقاله، تأکید میشود که سنتهای قدیمی مدیریت پروژه که مبتنی بر کاغذ، تبادل فیزیکی اسناد، کنترل دستی، گزارشدهیهای تأخیری و هماهنگی انسانی هستند، توانایی پاسخگویی به نیازهای پروژههای مدرن و پیچیده امروز را ندارند. این ضعفها خود را بهصورت تأخیرهای مکرر، مغایرتهای کیفی، اشتباهات در طراحی و نصب، دوبارهکاریهای پرهزینه و کاهش اعتماد کارفرمایان نشان میدهد.
"کیم" و "لی" عنوان میکنند که تحول دیجیتال در پروژهها فراتر از صرفاً «استفاده از نرمافزار» است. این تحول یک بازتعریف اساسی در ساختار، ارتباطات، تصمیمگیری و عملیات پروژه ایجاد میکند. در یک سیستم دیجیتالمحور، دادهها بهصورت لحظهای گردآوری، تحلیل و منتشر میشوند، و هر ذینفع در لحظه از وضعیت کارکرد خود مطلع است. گردش کارها، هشدارها، تخصیص منابع، برنامهریزیها، ثبت فعالیتها و کنترل اسناد، همگی در یک بستر واحد و هوشمند انجام میگیرند.
در بخش میانی مقاله، مطالعات موردی از پروژههایی که فرآیند تحول دیجیتال را طی کردهاند، نشان داده میشود. در یکی از نمونهها، پروژهای که از یک سامانه متمرکز دیجیتال برای مدیریت نصب و کنترل کیفیت استفاده کرده بود، توانست زمان پروژه را ۲۵٪ کاهش دهد، خطاها را ۵۰٪ پایین بیاورد و میزان رضایت تیمهای مهندسی و کارفرما را بهشکل چشمگیری بالا ببرد.
اما نکتهی کلیدی در تحلیل مقاله آنجاست که نویسندگان به ضعف اصلی در بسیاری از پیادهسازیهای دیجیتال اشاره میکنند: "استفاده ناقص از فناوری". بسیاری از شرکتها تنها بخشهایی از فعالیتهای خود را دیجیتال میکنند، در حالی که فرآیندها همچنان پراکنده، جزیرهای و فاقد همافزایی هستند. راهحل اساسی، به گفته نویسندگان، سیستمهای دیجیتال جامع و یکپارچه هستند که کل زنجیره فعالیت پروژه را بهصورت پیوسته و اتوماتیک مدیریت کنند.
در اینجاست که سامانه پندار، بهعنوان یک نمونه عملی و بومی از تحول دیجیتال یکپارچه در پروژههای صنعتی، نقش درخشانی ایفا میکند. پندار تنها یک نرمافزار نیست؛ بلکه یک زیستبوم دیجیتال کامل برای مدیریت ساخت، نصب، کنترل کیفیت، مستندسازی و ارتباط بین تیمهاست. این سامانه، همه دادهها و فعالیتها را در یک سیستم مرکزی ثبت میکند، گردشکارهای مبتنی بر استانداردهای پروژه را بهصورت خودکار اجرا میکند، اسناد را بهشکل هوشمند تولید، امضا و آرشیو میکند، و وضعیت کل پروژه را در قالب داشبوردهای تحلیلی لحظهای به تصمیمگیران ارائه میدهد.
در پندار، فرآیند درخواست بازرسی، دریافت نتایج، تحلیل مغایرت، تولید گزارش، پیگیری اصلاحات، تأیید نهایی و آرشیو بهصورت زنجیرهای و دیجیتال انجام میشود. این بدان معناست که هیچ بخش از پروژه در خلأ یا بیاطلاعی از سایر بخشها فعالیت نمیکند. ارتباطات بین تیمها هوشمند شده، خطاها در لحظه شناسایی و پیشبینی میشوند، و منابع انسانی از اتلاف وقت در پیگیری مستندات و امضاها رهایی مییابند.
همچنین، به لطف زیرساخت موبایلی پندار، بازرسان و مهندسان در میدان، میتوانند مستندات را در محل تولید، امضا و ارسال کنند. این امر، نهتنها زمان گردش سند را بهشدت کاهش میدهد، بلکه از دوبارهکاریها و اتلاف منابع جلوگیری میکند. دادههای ثبتشده بهصورت خودکار وارد پایگاه داده مرکزی شده و در تحلیلهای پیشبینی آینده پروژه بهکار گرفته میشوند.
در جمعبندی مقاله، نویسندگان تأکید میکنند که تحول دیجیتال موفق، نیازمند یک سامانه کامل، سازگار با استانداردهای صنعتی، قابلاعتماد، و در عین حال قابلاستفاده برای افراد در سطوح مختلف پروژه است. پندار دقیقاً با همین رویکرد طراحی شده است: استاندارد، هوشمند، ساده، و یکپارچه. این سامانه نهتنها توانسته شکاف میان دفتر مهندسی و میدان عملیات را پر کند، بلکه اعتماد کارفرمایان را با شفافسازی دادهها، تسریع اجرا و تضمین کیفیت فرآیندها جلب کرده است.
در نتیجه، اگر بخواهیم مضمون اصلی مقاله "کیم و لی" را در یک بستر واقعی نشان دهیم، سامانه پندار مصداق عملی آن تحول دیجیتالی است که مدیریت پروژه را از یک ساختار سنتی و ناکارآمد، به سیستمی هوشمند، هماهنگ و مؤثر تبدیل کرده است. پندار درمان دقیق همان مشکلاتی است که در این مقاله مطرح شدهاند؛ و آیندهای بهتر، شفافتر و کارآمدتر را برای مدیریت پروژههای بزرگ ترسیم میکند.
