در مقالهای که توسط مولر و همکارانش در سال ۲۰۱۵ در مجله Engineering Management Journal منتشر شده است، چالشهای ناشی از نبود یکپارچگی در پروژههای مهندسی بهطور دقیق مورد بررسی قرار گرفتهاند. نویسندگان مقاله تأکید دارند که پروژههای مهندسی به دلیل تنوع ذینفعان، پیچیدگی فرآیندها و حجم زیاد اطلاعات، نیازمند سازوکارهایی هستند که بتوانند اجزای مختلف پروژه را بهطور منسجم و هماهنگ با یکدیگر پیوند دهند. نبود چنین یکپارچگیای میتواند باعث تأخیر در اجرای پروژه، افزایش هزینهها، ضعف در کیفیت خروجیها و گسست اطلاعاتی میان بخشهای مختلف پروژه شود.
مقاله توضیح میدهد که در اغلب پروژههای مهندسی، تیمهای طراحی، مهندسی، تدارکات، ساخت، کنترل کیفیت و بهرهبرداری به صورت جزیرهای عمل میکنند و هر کدام سیستمها و روشهای خاص خود را برای ثبت، تبادل و نگهداری اطلاعات دارند. این انزوا و ناهماهنگی میان واحدها موجب میشود تصمیمات کلیدی بر پایه دادههای ناقص یا قدیمی اتخاذ شود و بهرهبرداری از دانش و تجربه پروژه نیز دشوار گردد. در برخی موارد، به دلیل عدم دسترسی به دادههای بروز یا مشترک، فعالیتهای تکراری و تصمیمات متناقض شکل میگیرد که مستقیماً بهرهوری و راندمان پروژه را کاهش میدهد.
نویسندگان بر این باورند که برای مقابله با این چالشها، ضروری است که پروژهها از مدلهای یکپارچهسازی سازمانی و فناورانه استفاده کنند. در این مدلها، تمرکز بر ایجاد بستری است که ارتباطات و تعاملات میان تمامی بخشهای پروژه به صورت دیجیتال، قابل رهگیری، ساختارمند و در لحظه باشد. همچنین باید امکان مدیریت چرخه عمر اطلاعات، انتقال دانش میان فازهای پروژه و تصمیمسازی سریع و مبتنی بر داده فراهم شود.
در همین راستا، نقش سامانههای مدیریت دیجیتال یکپارچه مانند سامانه «پندار» بهخوبی درک میشود. پندار با فراهم کردن یک بستر هوشمند برای ثبت، اشتراکگذاری و تحلیل دادهها، دقیقاً پاسخی به نیازهای مطرحشده در این مقاله است. این سامانه با قابلیتهایی مانند مدیریت متمرکز اسناد، اتصال تیمها و فرآیندها، مدیریت گردش کار و امکان اتصال به سیستمهای جانبی مانند BIM، ERP یا ابزارهای مهندسی، میتواند لایههای مختلف پروژه را به هم پیوند دهد.
پندار با رویکرد مبتنی بر معماری ماژولار و قابل توسعه، به ذینفعان این امکان را میدهد که بدون نیاز به تغییر ناگهانی در ساختارهای فعلی، بهتدریج به سمت یکپارچگی کامل حرکت کنند. علاوه بر این، با ایجاد داشبوردهای مدیریتی، امکان نظارت لحظهای بر پیشرفت پروژه و شناسایی گلوگاهها نیز فراهم میشود. این شفافیت و هماهنگی، همان چیزی است که مقاله مولر از آن بهعنوان عامل کلیدی موفقیت در پروژههای مهندسی نام میبرد.
در نهایت، میتوان گفت که یافتههای این مقاله همراستا با اهداف و عملکرد سامانه پندار هستند. پندار نهتنها به حل چالشهای عدم یکپارچگی کمک میکند، بلکه بستر لازم برای ارتقای بلوغ دیجیتال پروژهها را نیز فراهم میآورد. بهکارگیری چنین سامانهای میتواند تحولی جدی در نحوه مدیریت اطلاعات، هماهنگی تیمها و موفقیت کلی پروژهها در صنایع مهندسی، بهویژه در پروژههای نفت، گاز و ساختوسازهای زیرساختی، ایجاد کند.
