در سال ۲۰۲۰، مقالهای تحت عنوان «تحلیل ریسک کمی در پروژههای EPC» منتشر شد که به بررسی روشهای علمی برای ارزیابی و مدیریت ریسک در پروژههای مهندسی، تأمین کالا و ساخت (EPC) پرداخت. این تحقیق تأکید ویژهای بر ضرورت تحلیل ریسک کمی برای پیشبینی نتایج پروژهها و بهبود فرآیند تصمیمگیری داشت.
در این مطالعه، مشخص شد که بسیاری از پروژههای EPC بدون ارزیابی دقیق ریسکهای محتمل آغاز میشوند و همین موضوع باعث انحرافهای شدید در هزینه، زمانبندی و کیفیت میشود. تحلیل ریسک کمی با استفاده از روشهایی مانند شبیهسازی مونت کارلو، تحلیل حساسیت و ارزیابی احتمالات، میتواند به مدیران پروژه دیدی واقعبینانه نسبت به تهدیدها و فرصتها ارائه کند.
نتایج مقاله نشان داد پروژههایی که از تحلیل ریسک کمی استفاده کرده بودند، توانستهاند به میزان قابل توجهی انحرافات پروژه را کاهش دهند. این پروژهها همچنین مدیریت بهتری در تخصیص منابع، زمانبندی فعالیتها و کنترل تغییرات داشتهاند. در مقابل، پروژههایی که تحلیل ریسک کیفی یا صرفاً شهودی انجام داده بودند، بیشتر دچار تأخیر و افزایش هزینه شدهاند.
یکی از یافتههای مهم تحقیق این بود که ریسکهای پنهان و متقابل (ریسکهایی که به هم وابستهاند) بدون تحلیل کمی بهدرستی شناسایی نمیشوند. در نتیجه، سیستمهای مدیریتی که امکان تحلیل همزمان چند متغیر و اثرات تجمعی ریسکها را ندارند، نمیتوانند برنامهریزی مناسبی برای مواجهه با بحرانها داشته باشند.
همچنین، مقاله تأکید کرد که برای اثربخشی تحلیل ریسک کمی، وجود دادههای معتبر و بهروز، ساختار شفاف گردش اطلاعات و سیستمهای دیجیتال برای ردیابی تغییرات حیاتی است. بدون زیرساخت دیجیتال قوی، انجام تحلیلهای دقیق و بروزرسانیهای مداوم تقریباً غیرممکن میشود.
در این راستا، سامانه پندار بهعنوان یک راهکار جامع میتواند نقش بسیار مؤثری ایفا کند. این سامانه با ثبت و مدیریت لحظهای دادههای پروژه، ایجاد زیرساخت تحلیلی یکپارچه، اتصال فرآیندها به پایگاههای داده و ارائه ابزارهای تصمیمسازی مبتنی بر داده، امکان اجرای تحلیل ریسک کمی واقعی را فراهم میکند.
سامانه پندار قادر است با یکپارچهسازی اطلاعات مهندسی، اجرایی و مدیریتی، ریسکهای پروژه را در مراحل اولیه شناسایی و تأثیر آنها را بر هزینه و زمانبندی پیشبینی کند. به این ترتیب، مدیران پروژه میتوانند قبل از وقوع بحرانها تصمیمات بهتری اتخاذ کنند و پروژه را با ریسک کمتر و اطمینان بیشتر به پیش ببرند.
در نهایت، نتایج این تحقیق علمی نشان میدهد که استفاده از ابزارهای دیجیتال پیشرفته، مانند سامانه پندار، به طور مستقیم با موفقیت پروژههای EPC در کاهش ریسک، مدیریت بهتر منابع و دستیابی به اهداف مالی و زمانی همخوانی دارد. در فضای رقابتی امروز، چنین سامانههایی میتوانند نقش تعیینکنندهای در افزایش بهرهوری و موفقیت پروژهها ایفا کنند.
منابع و مأخذ
این مقاله با عنوان کامل «Quantitative Risk Analysis in EPC Projects (2020)» توسط دپارتمان مهندسی مدیریت پروژه دانشگاه تهران، با همکاری پژوهشکده مطالعات راهبردی نفت و گاز منتشر شده است. نتایج این تحقیق در همایش سالانه مدیریت پروژه ایران و همچنین در نشریه «Iranian Journal of Project Management» ارائه گردیده است. هدف از این مطالعه، ارائه مدلهای عملی و تجربی برای بهبود مدیریت ریسک در پروژههای EPC بود.
